Dag van vertrek
Blijf op de hoogte en volg Laura
01 Maart 2015 | Verenigde Staten, Orlando
Zaterdag 28 februari
Inmiddels is het 4:50u, en zijn we op de hotelkamer. Dit is nog Nederlandse tijd, hier is het 22.50u. Voor John is het de eerste keer Amerika, maar bij ons ging deze reis ook anders dan anders! Omdat we vanochtend om 9.35u vertrokken vanaf Schiphol, was het geen optie om met de trein te gaan. Dus zijn we op vrijdag al naar een hotel in de buurt van Schiphol. Vanochtend zijn we vanuit dit hotel om 6.15u vertrokken, allemaal goed uitgerust, behalve John, die vond het toch allemaal wel spannend.
Op Schiphol verliep alles goed, de moeilijkheden ontstonden in Ierland. Aangekomen daar moesten we onze boardingpassen voor de overstap vlucht naar Orlando nog ophalen. Deze kregen door middel van het Esta formulier (dit formulier heb je nodig om Amerika binnen te komen, staan onder andere vragen in of je een terrorist bent.). Wat nieuw voor ons was, was dat het ESTA formulier en de stempels nu allemaal al in de overstap gebeurde, i.p.v. in Amerika. Vijf maal kregen we toestemming om verder te reizen, behalve bij papa! Zijn ESTA was geweigerd. “It can happen”, kregen we te horen. Maar we hadden een email ontvangen dat ie goed gekeurd was, en hadden ze de nul niet aangezien voor een O? Nee, moesten opnieuw een formulier aanvragen. Dit moest via de mobiel gebeuren, en er moest opnieuw hiervoor geld betaald worden. Maar we hadden de registratiecode! Nee, deden ze niets mee. Nou, alles opnieuw aanvragen. Kregen we de melding op de mobiel dat er al een aanvraag was. Nog een keer alles opnieuw invullen, en toen lukte het. Nu afvragen of de baliemevrouw dit ook kan bevestigen. Tik, tik, tik. Wachten. Tik, tik, tik. TIK, TIK, TIK. Nu werd er een stuk driftiger getypt dan de eerste keer, en bedenkelijk gekeken. “Ik ga iemand bellen.” Zij bellen, maar we konden het gesprek ook horen. “Soms duurt het wel 24uur voordat het geaccepteerd wordt.” Wat? We hebben geen 24uur, we willen papa nu mee naar Amerika hebben! Nogmaals gezegd, het is een nul, geen O in zijn paspoortnummer. Tik, tik, tik. “Yes, it’s approved, Daddy can go!” Zo, opluchting! Het was maar goed dat we 3uur de tijd hadden om de overstap te halen, want hiermee waren we dik een uur verloren.
We hadden de boardingpassen dus gekregen om van Dublin naar Orlando te vliegen. John zou een extra security check krijgen, maar dat was volgens hen volkomen willekeurig, 1 op de 8 kreeg die check. Hadden wij nog nooit gehad. Bij de security check waar je handbagage gescand, en de schoenen uit moet doen (stinken na een vlucht van alle mensen!), volgde voor John de extra check. Zijn handbagage werd volledig onderzocht, en hij werd gefouilleerd. En er werd een drugs swap afgenomen! Zelfs zijn snotdokje werd doorgenomen, iew! Ik mocht er gelukkig wel bij blijven voor de vertaling, maar er was natuurlijk helemaal niets aan de hand! Ze hebben niets gevonden, zo wel, waren we allemaal heel verbaasd geweest ;-)
Hierna zijn we eerst even wat gaan eten, het was NL tijd al zo’n 12uur. Toen we het bijna ophadden, zagen we opeens dat de Gate al om 11:55u zou sluiten! Dus om 11:50 snel naar de gate gegaan, stonden daar nog weer andere formulieren die ingevuld moesten worden. Snel, snel, snel! Maar gelukkig hadden we het gehaald. Hierna was de handbagagecheck.
Die extra check was ook nieuw voor ons. Na het fouilleren/bagage check konden we door naar de volgende controle: USA Border & Costum Security. Ook nieuw voor ons, normaal is dit in Amerika zelf. Nu moesten we zélf ons paspoort invoeren, en de vingerafdrukken laten scannen. En wie werden er goedgekeurd? Mama en ik, de rest kreeg een groot kruis op hun formulier. Niet handig dat ze ons weer opsplitsen! Wat betekend dit? We kregen allemaal een foto te zien van onze koffer, nog wat vragen (wat we kwamen doen, en wanneer we weer weg gingen, etc.) en diegenen met het kruis moesten hun vingerafdrukken opnieuw achterlaten. Doordat deze check nu in Ierland was, kregen we de toegangstempel tot de USA hier dus ook: een stempel met DUB ipv ORL helaas.
Door alle tijdverlies hoefden we nog maar 1uur te wachten, dat scheelde dan wel weer. Uiteindelijk was het haasten ook helemaal niet nodig. Waarschijnlijk hadden ze zich vergist met de tijd 11:55u, er stond Gate closed i.p.v. Gate open.
De Disney Magical Express heeft ons keurig naar ons hotel gebracht, meer over ons hotel komt morgen. Ik ben nu al meer dan 24uur wakker, vind het goed voor vandaag ;-)
Inmiddels is het 4:50u, en zijn we op de hotelkamer. Dit is nog Nederlandse tijd, hier is het 22.50u. Voor John is het de eerste keer Amerika, maar bij ons ging deze reis ook anders dan anders! Omdat we vanochtend om 9.35u vertrokken vanaf Schiphol, was het geen optie om met de trein te gaan. Dus zijn we op vrijdag al naar een hotel in de buurt van Schiphol. Vanochtend zijn we vanuit dit hotel om 6.15u vertrokken, allemaal goed uitgerust, behalve John, die vond het toch allemaal wel spannend.
Op Schiphol verliep alles goed, de moeilijkheden ontstonden in Ierland. Aangekomen daar moesten we onze boardingpassen voor de overstap vlucht naar Orlando nog ophalen. Deze kregen door middel van het Esta formulier (dit formulier heb je nodig om Amerika binnen te komen, staan onder andere vragen in of je een terrorist bent.). Wat nieuw voor ons was, was dat het ESTA formulier en de stempels nu allemaal al in de overstap gebeurde, i.p.v. in Amerika. Vijf maal kregen we toestemming om verder te reizen, behalve bij papa! Zijn ESTA was geweigerd. “It can happen”, kregen we te horen. Maar we hadden een email ontvangen dat ie goed gekeurd was, en hadden ze de nul niet aangezien voor een O? Nee, moesten opnieuw een formulier aanvragen. Dit moest via de mobiel gebeuren, en er moest opnieuw hiervoor geld betaald worden. Maar we hadden de registratiecode! Nee, deden ze niets mee. Nou, alles opnieuw aanvragen. Kregen we de melding op de mobiel dat er al een aanvraag was. Nog een keer alles opnieuw invullen, en toen lukte het. Nu afvragen of de baliemevrouw dit ook kan bevestigen. Tik, tik, tik. Wachten. Tik, tik, tik. TIK, TIK, TIK. Nu werd er een stuk driftiger getypt dan de eerste keer, en bedenkelijk gekeken. “Ik ga iemand bellen.” Zij bellen, maar we konden het gesprek ook horen. “Soms duurt het wel 24uur voordat het geaccepteerd wordt.” Wat? We hebben geen 24uur, we willen papa nu mee naar Amerika hebben! Nogmaals gezegd, het is een nul, geen O in zijn paspoortnummer. Tik, tik, tik. “Yes, it’s approved, Daddy can go!” Zo, opluchting! Het was maar goed dat we 3uur de tijd hadden om de overstap te halen, want hiermee waren we dik een uur verloren.
We hadden de boardingpassen dus gekregen om van Dublin naar Orlando te vliegen. John zou een extra security check krijgen, maar dat was volgens hen volkomen willekeurig, 1 op de 8 kreeg die check. Hadden wij nog nooit gehad. Bij de security check waar je handbagage gescand, en de schoenen uit moet doen (stinken na een vlucht van alle mensen!), volgde voor John de extra check. Zijn handbagage werd volledig onderzocht, en hij werd gefouilleerd. En er werd een drugs swap afgenomen! Zelfs zijn snotdokje werd doorgenomen, iew! Ik mocht er gelukkig wel bij blijven voor de vertaling, maar er was natuurlijk helemaal niets aan de hand! Ze hebben niets gevonden, zo wel, waren we allemaal heel verbaasd geweest ;-)
Hierna zijn we eerst even wat gaan eten, het was NL tijd al zo’n 12uur. Toen we het bijna ophadden, zagen we opeens dat de Gate al om 11:55u zou sluiten! Dus om 11:50 snel naar de gate gegaan, stonden daar nog weer andere formulieren die ingevuld moesten worden. Snel, snel, snel! Maar gelukkig hadden we het gehaald. Hierna was de handbagagecheck.
Die extra check was ook nieuw voor ons. Na het fouilleren/bagage check konden we door naar de volgende controle: USA Border & Costum Security. Ook nieuw voor ons, normaal is dit in Amerika zelf. Nu moesten we zélf ons paspoort invoeren, en de vingerafdrukken laten scannen. En wie werden er goedgekeurd? Mama en ik, de rest kreeg een groot kruis op hun formulier. Niet handig dat ze ons weer opsplitsen! Wat betekend dit? We kregen allemaal een foto te zien van onze koffer, nog wat vragen (wat we kwamen doen, en wanneer we weer weg gingen, etc.) en diegenen met het kruis moesten hun vingerafdrukken opnieuw achterlaten. Doordat deze check nu in Ierland was, kregen we de toegangstempel tot de USA hier dus ook: een stempel met DUB ipv ORL helaas.
Door alle tijdverlies hoefden we nog maar 1uur te wachten, dat scheelde dan wel weer. Uiteindelijk was het haasten ook helemaal niet nodig. Waarschijnlijk hadden ze zich vergist met de tijd 11:55u, er stond Gate closed i.p.v. Gate open.
De Disney Magical Express heeft ons keurig naar ons hotel gebracht, meer over ons hotel komt morgen. Ik ben nu al meer dan 24uur wakker, vind het goed voor vandaag ;-)
-
10 Maart 2015 - 19:35
Ramona:
Pff wat een gedoe zeg!
Maar fijn dat jullie met z'n allen over zijn gekomen!!
Heel veel plezier en geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
